AN

Payımıza düşen
Sabah umut ve neşe
Akşam buruk yoksunluk kokusu
Geceyi sıksam
Sabaha suyu çıksa
İçimdeki hasret yağmur olup yağsa
Biri var
Bin dokuz yüz kırk da
Ruhum şairse anne
Sen bile doğmamışken
Kutsalmışsın Meryem’den
Şimdi
Ölümü neylemeli
Bu hesaba göre
İki buçuk kat fazla yaşamışım
O da
Bilmiyor sevildiğini
Seneleri sıksam
Çocuklaşsam
Vişne ağacı ve dal
Nasıl da kırmızı
Biraz da kabak tadı
Şiirimden değil
Anılardan kalma
Bak
Yarınlar umut ve neşe
Sabır da yorulur bu gidişle
Zaman
Çekip alınsa boyutlar zincirinden
Hiç bir acı kalmaz
Duygular mevsiminden.

Aysel Çoban